Een moeder vertelt:
Op 20 jarige leeftijd werd onze zoon ziek. Zo ziek zelfs dat wij dachten dat hij het niet zou halen. Gelukkig herstelde hij volkomen en ik was de gelukkigste moeder op aarde. Tenminste, dat dacht ik. Maar bij het minste of geringste dacht ik: “O, wat als….” en na een aantal manden kreeg ik allerlei lichamelijke klachten en bezocht ik wekelijks de huisarts. Met heel veel schaamte, want mijn zoon was immers gezond verklaard, dus ik had niets te klagen. Na een aantal bezoeken aan de huisarts vond hij het nodig dat ik begeleiding kreeg. Door deze begeleiding, bestaande uit gesprekken en schrijfopdrachten, kwam ik weer op mijn eigen pad. Vooral de gerichte schrijfopdrachten hebben me enorm geholpen.
Waarover zou jij willen praten en schrijven?