Verdriet om een verlies kan je zo maar overvallen……
Haar moeder is er al een paar jaar niet meer. Ze heeft nog mee mogen maken dat er kleinkinderen geboren zijn. Na een kort ziekbed is ze overleden. De eerste jaren waren de speciale dagen, zoals verjaardagen, kerst en de jaarwisseling lastig, maar de dochter hield daar rekening mee.
Toch overviel het verdriet haar zo maar ineens op 11 november. Haar dochtertje had voor het eerst een lampion gemaakt. Ze kon door de corona perikelen niet langs de deuren gaan. Maar wat zou het mooi geweest zijn om oma de lampion te laten zien.
Het verdriet overviel de dochter, hier had ze geen rekening mee gehouden.
Ook na een hele tijd kun je iemand zo vreselijk missen…
Herkenbaar?